Hallo allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden sinds de laatste blog, en er is ook alweer heel veel gebeurd! Eergisteravond is papa aangekomen in Quito; hij is hier voor 10 dagen op bezoek. Hij slaapt op mijn oude adres, dus het was heel leuk om mamá y papá weer een keer te zien toen ik hem wegbracht. Gister zijn we naar 'Mitad del Mundo' geweest, wat 'midden van de wereld' betekend. In Quichua, de taal van de indigenous people, heet het Inti-Ñan, wat 'weg van de zon' betekend. Eerst zijn we naar de historische evenaar geweest, berekend door de Fransen, ongeveer 200 meter van de gps-evenaar, waar we naar een etnisch museum zijn geweest. De tour begon in het engels, maar aangezien we hier zijn om spaans te leren zijn we toen geswitched. Papa leert heel snel, maar heeft natuurlijk een voorsprong met twee romantische talen. Daarna zijn we naar de gps-evenaar geweest, die pas 12 jaar geleden berekend is. We hebben er testjes gedaan en het is echt ongelooflijk wat voor verschil 2 meter maakt. Het water loopt bijvoorbeeld écht de andere kant op weg in het zuiden, en op de evenaar recht naar beneden. En wist je dat je bijna geen kracht hebt precies op de evenaar? En dat het bijna onmogelijk is om voetje voor voetje over de lijn te lopen met je ogen dicht, terwijl een meter náást de lijn prima gaat? We hadden hier een gids die we deelden met een grotere groep en papa en ik waren de enige die een ei konden balanceren op een spijker (ik ook naast de evenaar, wat moeilijker is, blijkbaar). We werden toen gedoopt tot 'maestros de los huevos' (meesters van de eieren) en kregen een diploma mee. Het was ook mogelijk om een stempel in je paspoort te krijgen en heel toevallig had ik de mijne mee, dus dat was een leuk souvenirtje.

's Middags hebben we empanadas gegeten in mijn huis, en Kristin 'canasta' (hét kaartspel) leren spelen. Daarna zijn we uit eten geweest in Mariscal, bij een heel gezellig mooi restaurant, met een glazen veranda. Boca del Lobo, mond van de wolf, heette het restaurant.

Vandaag zijn we naar Otavalo geweest, een dorp waar ze een grote markt hebben waar de oorspronkelijke bevolking hun handwerken verkopen, en boy, verkocht hebben ze, maar natuurlijk niet zonder het nodige afdingen. Papa en ik zijn een goed team, want voor de meeste dingen hebben we maar de helft van de prijs betaald! We zijn naar Otavalo geweest met Sue, een Amerikaanse uit International Falls, Minnesota, en Marco, de schoonzoon van mijn hostfamily. Na Otavalo hebben we nog wat meer van de omgeving gezien, zoals een prachtig meer (een natuurgebied) en een klein dorpje waar we heerlijk gelunched hebben.

Om een uur of 6 waren we weer terug in Quito, en nadat papa en ik beide even in onze eigen huizen zijn geweest hebben we heerlijk gegeten in een restaurant dat 'Surf' heet, tegenover de school. Blijkbaar was dit een van de toprestaurants in Quito, aangezien de bediening zó ontzettend netjes waren en het ook aan de prijzen te zien was; ongeveer 4 keer zo veel als normaal. We hadden laat gelunched, en voor papa was het midden in de nacht, dus we hebben met voorgerechtjes avondgegeten, wat tot een niet zo grote rekening leidde, maar een erg leuk sjiek diner! Aan tafel hebben we het gehad over college applications, want Sue werkt voor veel Amerikaanse onderwijsinstellingen en vertelde me dat het best goed mogelijk zou zijn voor mij om naar een Amerikaanse goede universiteit te gaan. Ik dacht altijd dat dat echt onmogelijk was, en daarom dacht ik er niet echt aan, maar met een contact als Sue en haar aangeboden hulp ga ik me toch maar op z'n minst aanmelden voor de selectie.

Voordat papa aankwam zijn we naar Montañita geweest, een dorp aan de kust, meer in het zuiden van Ecuador. We gingen vrijdag, na het haloweenfeest van EF. Acht uur in een bus (maar erg comfortabel dus niet heel erg). Maandag en dinsdag waren nationale feestdagen (día de los difuntos/muertos, dag van de doden) en daarom was het heel erg druk in Guayaquil, waar we moesten overstappen. Er was geen bus tot 3 uur, dus we hadden toen een dag in Guayaquil. We hebben daar heel veel gezien.

Montañita was geweldig, het was er echt onwijs druk, de hele nacht feest en overdag zijn we op zondag gaan surfen, op maandag met een boot de zee op gegaan om te snorkelen (daar hebben we blue footed boobies gezien) en dinsdag zijn we met de helft van de mensen om 6 uur opgestaan om van 7 tot 9 te gaan surfen, aangezien we om half 11 's ochtends met een busje naar het vliegveld van Guayaquil moesten. We hadden allemaal geen zin om terug te reizen met de bus als we de dag erna naar school moesten. Uiteindelijk was het nog best even stressen, want toen Kaja en ik op de wc waren om nog even snel te gaan voor de douane hoorden we opeens onze namen. We begonnen toen maar te rennen, maar eenmaal in het vliegtuig, toen de deur dichtging, merkten we iets op: we misten 2 van de 10 mensen. Shit. Ze hadden de vlucht gemist. Een half uur later waren we al geland in Quito, en toen we op de baggage aan het wachten waren zagen we opeens de twee mensen waarvan we dachten dat ze nog in Guayaquil waren. Blijkbaar vertrok er een ander vliegtuig van dezelfde maatschappij een kwartier later en konden ze mee met dat vliegtuig. Ecuatorianen zijn zo flexibel!

Voor Montañita is er niet veel gebeurd, maar het is werkelijk de goede beslissing geweest om te verhuizen. We gaan nu 2 keer per week naar salsales en volgende week donderdag kan ik mijn bas ophalen (de man was eindelijk daar toen ik er op een zondag was). In de tussentijd speel in bas op een gitaar (wat heel raar klinkt) en voor de salsales (het is niet alleen een dansschool maar ook een muziekschool) pak ik soms even een bas op die daar boven in een kamer staat. Het is stil vanuit Nederland, hoe is het daar? Is het al heel erg koud? Regent het veel? Let me know!

Over ongeveer een week zal ik de volgende update posten, want morgen vertrekken we naar een van de mooiste plekken op aarde: de Galapagos Eilanden! Ik hoop veel reacties te kunnen lezen als ik terugkom, want ik geniet enorm van jullie verhalen van thuis!

Hasta luego!

La Ovejita Azul

Vind je mijn weblog ook de leukste, help me een vliegticket te winnen voor een familielid/vriendin! Stem op mijn weblog! Hoe?
Stuur een mailtje naar: studiejaar.nl@ef.com
Het onderwerp van het mailtje:BLOG wedstrijd
In het mailtje:
Je naam, e-mailadres en leeftijd.
Marjanne Zielstra, blauwschaapje.reismee.nl

De eerste tussenstand is geweest en ik heb jullie stemmen enorm hard nodig, want de competitie is enorm, dus zeg het aan zo veel mogelijk mensen, op je werk, je sportvereniging, je klasgenoten, je familie, en laat ze alsjeblieft een mailtje sturen!