De vorige keer was ik gebleven bij het Sinterklaas vieren. Het was echt onwijs erg Sinterklaas, met alle typische dingen, zoals sommige heel persoonlijke gedichten, andere heel grappig, cadeautjes die echt precies paste en zelfs met pepernoten! Na een onwijs grappige gedichten-sessie zijn we 'Alles is Liefde' gaan kijken, met Engelse subtitels. Voor Adrienne en mij om het echte sinterklaas gevoel (en een beetje heimwee) te krijgen, voor de rest om meer te begrijpen over Nederland, en natuurlijk sinterklaas.

We vierden het op dinsdag, en op woensdag was de thuiswedstrijd van 'ons' voetbalteam LIGA tegen het Braziliaanse Fluminense. Als LIGA deze westrijd zou winnen, was de Zuid-Amerikaanse cup zo goed als zeker voor ons, dus met een 5 - 1 winst hebben we een mooi feestje gebouwd in onze vaste club 'Next Level'. Ik heb toen Jorge leren kennen, een onwijs grappige krullebol uit Quito, die op deze dag 19 jaar werd. Reden voor nóg meer feest dus!

Dat weekend zijn we naar 'New Moon' geweest, in de V.I.P. ruimte. Ze hebben hier namelijk het bovenste gedeelte van de zaal afgeschermd van de rest van de zaal, en daar hebben ze onwijs luie stoelen, waarvan de leuning naar achter kan en en voetsteun omhoog komt. Dus als je de film niet interessant vindt, kun je altijd nog gaan slapen, haha. Verder hoef je niet van te voren je drankje/hapje te kopen, want er komt een ober naar je toe om je bestelling op te nemen. Haha echt een geweldig systeem is het, en zelfs de VIP is omgerekend naar euros nog goedkoper dan een filmpje pakken in ons koude kikkerlandje!

De woensdag erna was Kristin's laatste woensdag, want zaterdag 5 december vertrok ze voor 3 weken naar de States, om daarna terug naar Noorwegen te gaan. Laatste week met een roomie dus! We gingen weer naar Next Level en hebben daar weer een mooi feestje gemaakt, want LIGA moest de uitwedstrijd tegen Fluminense spelen en, ondanks dat ze de wedstrijd hadden verloren, door het goalaantal waren we kampioen! Jorge was er weer, en via hem hebben we weer meer mensen leren kennen. De groep kennissen begint langzaam maar zeker als een groep vrienden aan te voelen en dat is zeker heel erg leuk!

Die zaterdag was Sinterklaas in Nederland, 5 december, na een avond uitgaan, zonder slaap, met Kaja, Adrienne en Sebastian (Ecuatoriaanse vriend, met auto, haha) Kristin naar het vliegtuig gebracht. Dit was mijn eerste heimwee-dag in mijn leven, de eerste dag dat ik echt naar huis wilde, maar zoals ze al hadden gezegd bij EF, die dagen horen erbij en komen en gaan.

Deze week met aanloop naar 6 december was overigens ook de week van 'Fiestas de Quito'. Ze vieren de Fiestas de Quito nu 50 jaar, en wat ze vieren is de stichting van de stad in 15-honderd-nog-iets. De stad staat op z'n kop dan: overal zijn marktjes waar je typisch eten kan kopen (zoals 'Cuy', of cavia) er zijn cuarenta-wedstrijden (een heel leuk kaartspel), parades en nog heel veel andere dingen. 's Avonds zijn er heel veel Chiva's te zien, en met school zijn we ook in een Chiva geweest (op 4 december, Kristin's laatste avond). Voor Kaja en mij was het de tweede keer in een Chiva, (zie: Cumple Titi), maar voor de duidelijkheid: een Chiva is een soort afgeragde truck met open zijkanten en oncomfortabele bankjes (die niet voor europeanen zijn gemaakt zo dicht zijn ze op elkaar gepropt). Aan de achterkant steekt een plank uit met een hekje eromheen waar iedereen staat (en zo dicht op elkaar dat je je nauwelijks kunt bewegen). Vroeger kon je op het dak dansen, maar er zijn te veel mensen vanaf gevallen, dus dat is nu illegaal (en waarschijnlijk een van de enige wetten waar Ecuadorianen geen lak aan hebben). Op het dak is wel een band, meestal iemand met een trommel, een bass-drum en een met een trompet, die traditonele muziek speelt. Zo spelen ze bijvoorbeeld 'El Chilena Quiteño'. De mensen hebben allemaal 'pitos', fluitjes, dus echt goed voor je oren is deze traditie niet. Verder is er een drankje, canelazo, wat erg typisch is om te drinken. De ingredienten zijn: kaneel, water, naranjilla-sap en een sterk alcoholisch brouwsel. Je hoort het warm te drinken, maar ik drink het liever niet, want ik vind het echt heel vies, haha!

Na de fiestas de Quito zijn we op onze vaste woensdag ook weer uitgegaan, maar er was echt niemand in Next Level (iedereen nog chuchaqui van Fiestas de Quito) dus zijn we maar vroeg naar huis gegaan. Mijn shampoo was op, dus een Kerástase-kapper gevonden en ook meteen maar naar de kapper geweest.

Donderdag wilde Bryan (de neef van Jorge, echt een schat ook) ons meenemen naar een concert, dus om 6 uur waren Jonatan, Sare, Kaja en ik voor de Universidad Catolica om de rest daar te meeten. We waren met een grote groep: Bryan, Evelyn (heel lief meisje met een vriendje in Nederland), Gaby (een van de liefste meisjes die ik ooit ontmoet heb, ook uit Ecuador), Santiago en zijn vriendin. Santiago is 20 en heeft een beetje pech gehad met zijn vriendin, ze waren uit elkaar en oeps, toen was ze zwanger, dus nu dwingt ze hem met haar terug te gaan naar Duitsland om voor het kind te zorgen, en alles (inclusief een nog niet afgeronde studie) hier achter te laten. Natuurlijk is het deels zijn eigen schuld, maar zeker zijn goede vrienden zijn hier, terecht, erg boos en verdrietig.

Voordat we weggingen nam Evelyn me apart, en zei dat ze een favor van me wilde. Ik was wel benieuwd en wat blijkt: ze wilt 3 maanden naar Nederland in de zomer om haar vriend op te zoeken, en heeft daarvoor een visum nodig. Om dat visum te kunnen krijgen moet ze blijkbaar Nederlands kunnen praten, dus wat ze wilde vragen was of ik haar kon helpen met Nederlands leren... Ik wil het natuurlijk proberen, maar ben erg benieuwd wat ervan gaat komen, aangezien Nederlands nou niet echt de meest makkelijke taal is om te leren...

Om half 7 begon het een beetje te miezeren dus we besloten om maar gewoon te gaan en Douglas (een pro-voetballer en echt zo hyper dat het net is alsof hij altijd voor de eerste keer drugs gebruikt, al is hij waarschijnlijk een van de meest gezonde mensen hier die nog nooit drugs heeft aangeraakt) te zien waar het concert was. Toen we een bus instapte (zo'n tourbus) waren we toch wel een beetje verbaasd en besloten we maar eens te vragen waar het nou eigenlijk was. Blijkt dat we 45 minuten in de bus naar het zuiden moesten naar de Valle, maar na 10 minuten in de file zei Bryan: Ik denk dat we er over ongeveer twee uur zijn met dit verkeer. Ondertussen was het aan het stortregenen zoals dat alleen in Ecuador kan, en begon het nu ook te onweren. De busreis was zeker niet saai, want eigenlijk spreekt niemand van onze Ecuatorianen engels, en konden we dus goed oefenen. Na anderhalf uur gingen de deuren open en stapten we de stortregen in... om een bus terug naar het centrum te pakken. Blijkbaar zou het concert buiten zijn en door de regen ging dat niet echt werken, dus was het afgelast. In een half uur waren we terug in Quito en niemand had écht zin om nog iets te doen, dus zijn we maar naar huis gegaan en hebben we Gaby mee terug genomen en gewoon gezellig op de bank zitten kletsen uiteindelijk.

Gister was Joris' verjaardag, nog een klein heimwee-momentje, want ook dit was weer de laatste dag van dit keer twee mensen (Jonatan en Adrienne). Ook Yvonne, een vriendin uit Duitsland die hier naar de universiteit gaat, was jarig, dus 's avonds zijn we eerst even naar hun huis gegaan en daarna naar - je kunt het vast al raden - Next Level. Al onze vrienden waren er weer, dus het was weer een leuke avond. Om een uur of 3 moeten de clubs dicht, maar dat betekend niet dat alle clubs dichtgaan, dus we zijn naar Infiel (of Che, naar de eigenaar), geweest. Toen we weggingen ging ook deze club dicht, time flies when you're having fun, maar het was toch wel een beetje gek om naar buiten te stappen in zonlicht... We stapten de taxi in naar de vólgende club, 'La Puenta', onder een brug, maar tegen die tijd was ik toch behoorlijk moe. De club was niet zo veel aan, het leek meer op een jeugdhonk ofzo, dus al snel was ik maar gewoon naar huis gegaan. Met een taximeter, hoe gek, na het uitgaan met de taximeter! Thuis in mijn bedje gedoken en na een uurtje slaap, half slapende, gedag gezegd tegen Adrienne. Toch maar niet meegeweest naar het vliegveld, en vandaag een brak dagje. Vanavond is weer het volgende feest, waarschijnlijk een herhaling van gister. Volgende week hebben we de laatste examens van dit trimester en dan: Drie weken vakantie! In die weken hoop ik mijn computer te (laten) maken, want er is iets goed mis. Ik denk de graphics card, dus ik ga even moeten kijken of het gaat lukken om een blauwschaapje voor dit verhaal te maken, dus vandaar deze keer het heimwee-blauwschaapje (maar wees gerust papa, haha als ik de mogelijkheid had had ik een andere gemaakt).

Dus. Tot zo ver de nieuwe up date. Laat me weten hoe het daar is! Ik denk behoorlijk koud, haha!