Een nieuw berichtje uit het mooie, zonnige ecuador van La Ovejita Azul y La Mamita. Op het moment zitten wij, heel geduldig (al ruim een uur, en op een derde) te wachten tot er dan eindelijk foto's online staan.

Op het moment zijn wij op Muisne, een paradijselijk eiland aan de Noord-West kust van Ecuador, waar Victor geboren is. De weg hier naar toe was nogal een avontuur. We gingen daar het welvertrouwde, heel er geode busbedrijf ‘transesmeraldas'. Werkelijk nog NOOIT problemen mee gehad, altijd op tijd weg, soms een politiecontrole, maar that's it. Deze keer, echter, begon het met de mededeling dat we een half uur later weg zouden gaan (1). Toen we om kwart voor 12 ‘s nachts de bus instapten om naar Atacames te gaan was de bus enorm koud (2) en stonk (3), we reden weg en moesten redelijk snel voor de eerste keer remmen, die enorm piepten (4). Toch lekker proberen te slapen, maar de chauffeur reed als een malloot(5). Tegenwoordig betekend het echt wel wat als ik een chauffeur een malloot noem, want ze zijn niet bepaald de beste autobestuurders in dit land. Ongeveer halverwege schrok ik wakker door een hobbel en een hele scherpe bocht. Ik dacht - half slapend - oh, God, nu gaan we toch echt een van die Nederlandse nieuwsberichten in. ‘Bus in Ecuador reed over een hobbel en vloog uit de bocht, onder de slachtoffers waren een Nederlandse moeder en dochter.' Gelukkig kwamen we hier met een kleine schrik vanaf, maar al snel kwamen we erachter wat de bobbel was. De bus stopte ermee, werd aan de kant gezet, iets met de remmen. Daarna komt de chauffeur de - pikdonkere - bus in, en zegt: ‘Ik heb ongeveer een half uur geleden een paard overreden en nu zijn de remmen kapot (6). Er komt zo snel mogelijk een andere bus aan.' Een meisje uit Quito reageerde heel verontwaardigd: ‘Pobrecito caballo!' (och arm paard!) Niet alleen de remmen waren kapot, blijkbaar ook de termostaat, of toevallig de airconditioning EN de verwarming want inmiddels was het niet uit te houden in de bus door de hitte (7). Uiteindelijk stond al heel snel - wel weer goed aan onze trans - een bus voor en een bus achter ons kapotte wrak. De hele bus stroomde in de bus erachter, die naar Atacames ging, en dus al snel ZO vol was dat het net een stadsbus in de spits leek (8). We gingen daarom ons plan maar iets omgooien en tot Esmeraldas om van daaruit een bus te nemen naar Muisne. Eenmaal in Esmeraldas bleek het niet HEEL veel duurder om een taxi te nemen en in ieder geval wel veel sneller dan in nog een bus stappen. Deze taxi reed namelijk met 160 km/u naar Muisne. Onze geliefde taxista had overigens nog niet van de handsfree gehoord, dus de telefoon was aan zijn oor geplakt om een ontbijtje te bestellen een aantal kilometer verderop. Nadat het ontbijtje - in twee minuten, terwijl Victor een sapje kocht - genuttigd was vervolgden wij onze reis. Ik lekker slapend, kreeg later te horen van Victor, dat onze taxista een kuiken overreden had. Kipsate op de weg, hmm...

Aangezien dit alweer een heel uitgebreid verhaal is, even in steekwoorden wat we verder al gedaan hebben (zie foto's voor impressies)

• Heerlijk bij coffee tree Vino Hirviente gedronken en genoten van de Mariscal
• Mitad del Mundo verkend (pap - we zijn nog steeds de enige Maestros de los Huevos!)
• Het Historische Centrum bekeken, waar we nog net de Iglesia de la Compañía naar binnen konden glippen
• Andijviestamppot gekookt (Victor vond het lekker, haha)
• Een spaanse kinderfilm (ZONDER ondertiteling) in de bioscoop bekeken.
• Een korte rondleiding en kenningsmaking door de school, ook het certificaat van EF opgehaald.
• Een volledige hars/wax sessie + mani en pedicure voor Mama
• Italiaanse spaghetti gegeten (die Victor en ik - Carbonara - heel lekker vonden, en mama -Allia y Olio- niet zo (lees helemaal NIET) geslaagd vond.
• De helse busreis
• Het ontmoeten van Victor's moeder, tante, broer en zus, en ook zijn zusje's middelbare school bezoeken.
• Heerlijk zeevoedsel gegeten
• Een boottocht naar: ‘La Isla Bonita, que no es bonita porque no hay nada', ‘Mompiche, con coco y arena negra' en ‘Camaron, donde hay un hotel de cinco estrellas y un rio'. (translate.google.nl <-- KLIK)
• Uren voor jullie in een internetcafe gezeten om 24 (!!!) foto's en een blog online te zetten

Leuk om van jullie uit Nederland te horen, tot over 2 weekjes!

(zie net dat er, na al die tijd maar 13 online zijn. Wacht maar op de andere helft... Diepe zucht, het internet van Nederland is in ieder geval WEL iets wat ik heel erg mis...)